👍 Waar ben je goed in?
Dit vinden veel mensen waarschijnlijk een rottige vraag, en ik ook 😉 Maar ik heb geleerd om te weten wat ik wel en niet goed kan. Dus ik durf hem nu wel te beantwoorden. Als ondernemer is het ook echt belangrijk om te voelen en weten waar je goed in bent. Dus, oké. Ik denk dat ik relaxed op het podium sta en daardoor makkelijk verbinding maak met het publiek. Zingen is echt mijn vak en daar ben ik ook goed in. Pianospelen gaat steeds beter en daar geniet ik inmiddels zelf ook echt van. Daarnaast is humor een kracht van mij, die ik graag inzet op het podium.
👉Waar wil je naar toe?
Ik wil m’n liedjes en voorstellingen beter blijven maken. Ik vind het tof om te merken dat er nu in de – pak hem beet – 20 jaar dat ik op het podium sta, nog steeds zoveel ontwikkeling in zit. Mijn stem kan steeds meer, mijn liedjes worden beter, mijn pianospel verbetert. Ik ben dan echt benieuwd hoe zich dat de komende 20 jaar nog weer verder zal ontwikkelen. Waar ik naar toe wil, is eigenlijk voortborduren op wat ik nu doe: met hoofdzakelijk mijn eigen muziek mooie voorstellingen maken. Liefst voor een steeds groter publiek. En ook de voorstellingen die ik met The Bluebettes maak, krijgen steeds meer een ‘eigen’ vorm. Daarmee spelen we bestaande liedjes, maar de shows er omheen krijgen steeds meer een persoonlijk karakter en dat vind ik leuk en belangrijk. Dus: ik ben al onderweg naar waar ik naar toe wil. Waar dat eindigt? Geen idee. Prima als het zo blijft, maar ook te gek als ik een vol Carré – liefst met m’n eigen muziek – mee zou mogen maken.
🖕Waaraan heb je een hekel?
Ego’s in de muziek. Mensen die het liedje of het verhaal niet op één zetten, maar zelf persé moeten shinen of krachtpatsen of willen laten zien wat ze kunnen. Mij bekruipt dat soms ook hoor, dat ik denk ‘nu moet ik even laten horen wat ik kan’, maar ik heb daar ook bij mezelf een hekel aan. Het is niet nodig. Dus ik probeer dat niet toe te laten. Ik heb hierin veel geleerd van Carole King, over wie ik een voorstelling heb gemaakt een aantal jaar geleden. De conclusie van die voorstelling was dat Carole King van haar liedjes de echte sterren maakte, en niet van zichzelf. Dat vind ik een mooie instelling. Wij muzikanten zijn eigenlijk maar een soort van instrument waar de liedjes doorheen gaan.
🖖Waar ben je trouw aan?
Het eerste waar ik aan moet denken, is de Nederlandse taal. Toen ik begon met liedjes schrijven, voelde ik meteen dat ik dat in het Nederlands wilde doen. Ik heb dat nooit veranderd. Ik zing soms wel liedjes van anderen in het Engels, maar bij het schrijven ben ik trouw aan mijn moedertaal. Het voelt voor mij persoonlijk totaal onlogisch om in een andere taal te schrijven. Zelfs Engels voelt onecht voor mij, al snap ik heel goed dat anderen daar wel in schrijven. Voor mij voelt het maken van een liedje een beetje alsof ik in m’n dagboek schrijf. Dat zou ik ook alleen maar in het Nederlands doen. Het is grappig dat ik altijd over veel dingen kan twijfelen en wikken en wegen, maar dit taalding is altijd heel duidelijk geweest voor mij en makkelijk om trouw aan te blijven.
🤙Waarin ben je te klein?
Ik neem me altijd voor niet al m’n geld alleen maar in de plaat of voorstelling zelf te investeren, maar ook in de PR. En elke keer doe ik dat weer verkeerd. Daardoor kan ik niet altijd (lang genoeg) de beste mensen inhuren om de boel te promoten, terwijl dat natuurlijk ook heel belangrijk is. Leerpuntje dus. Maar verder probeer ik nergens klein in te zijn. Ik voel dat ik doe wat ik wil en moet doen. Dat is echt niet altijd perfect, groots of succesvol, maar het is wel hoe ík het doe. Als ik mezelf ‘klein’ ga maken, zullen mensen ook niet van me aannemen dat ze moeten luisteren naar wat ik maak. Ik wil zelfvertrouwen hebben, want als ik er zelf niet in geloof, zal het publiek dat ook niet doen.
📸 tijdens de première van de voorstelling ‘Uit het hoofd’ in Theater Odeon in Zwolle (sept ‘22)